Οι ελληνικές αρχές σημαδεύουν τα χέρια Σύριων προσφύγων στην Κρήτη με αριθμούς καταγραφής
Τη νύχτα της 12ης Μαΐου 2015 το σκάφος “Sula”που μετέφερε 192 πρόσφυγες κινδύνευσε να ναυαγήσει κοντά στην Παλαιοχώρα της Κρήτης. Οι επιβαίνοντες, κυρίως Σύριοι, διασώθηκαν και μεταφέρθηκαν σε ένα κλειστό γυμναστήριο. Σύμφωνα με μαρτυρίες των προσφύγων οι αστυνομικές αρχές σημάδεψαν τα χέρια τους με αριθμούς καταγραφής την ώρα που κοιμούνταν. Εκπρόσωποι τοπικών ΜΚΟ εξήγησαν ότι κάτι τέτοιο αποτελεί...
συνήθη πρακτική μετά από μαζικές αφίξεις προσφύγων στο νησί.
Πρόκειται για τη δεύτερη άφιξη σκάφους με πρόσφυγες στην Κρήτη μέσα σε έναν μήνα. Το “Sula” σύμφωνα με πληροφορίες ξεκίνησε από την Αττάλεια της Τουρκίας και κατευθυνόταν προς την Ιταλία όταν οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες ανάγκασαν τους πρόσφυγες να εκπέμψουν SOS προς τις ελληνικές αρχές. Οι περισσότεροι από τους επιβαίνοντες είναι Σύριοι που δικαιούνται άσυλο ενώ υπάρχουν ακόμη και μερικοί Παλαιστίνιοι. Ανάμεσά τους βρίσκονται και 70 παιδιά καθώς και 5 ασυνόδευτοι ανήλικοι. Όλοι οι πρόσφυγες μεταφέρθηκαν αρχικά σε ένα κλειστό γυμναστήριο. Την επόμενη μέρα τα παιδιά οδηγήθηκαν στο αστυνομικό τμήμα της Σούδας Χανίων περιμένοντας να ελευθερωθούν θέσεις σε ένα κέντρο υποδοχής για ανηλίκους. Εκπρόσωποι της Υπηρεσίας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) και του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (IOM)τους επισκέφθηκαν την πρώτη μέρα της άφιξής τους. Στις 14 Μαΐου οι περισσότεροι πρόσφυγες μεταφέρθηκαν στην Αθήνα με επίσημα έγγραφα που τους επιτρέπουν να παραμείνουν για 6 μήνες στην Ελλάδα.
Στο μεταξύ 6 άτομα συνελήφθησαν στα οποία απαγγέλθηκαν κατηγορίες για διακίνηση μεταναστών. Ο ένας από τους συλληφθέντες ταξίδευε με τη σύζυγό του η οποία χρειάστηκε να μεταφερθεί στα επείγοντα του νοσοκομείου Χανίων λόγω κρίσης πανικού που υπέστη στις 14 Μαΐου μετά τη σύλληψη του συζύγου της.
Μαρτυρίες προσφύγων
R. από τη Συρία:
“Πήγαμε στο Λίβανο και από εκεί στην Τουρκία. Θέλαμε να φτάσουμε απευθείας στην Ιταλία. Το σκάφος μας ήταν μήκους μόνο 35 μ. και είχαμε επιβιβαστεί περισσότεροι από 180 άνθρωποι. Ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση και σκουριασμένο και παλιό και τα κύματα είχαν πολύ μεγάλο ύψος. Βρισκόμασταν 4 μέρες στη θάλασσα. Ήταν πολύ επικίνδυνο. Κάποιοι τρελάθηκαν από το φόβο τους και άρχισαν να ουρλιάζουν. Όλοι κάναμε εμετό. Ήμασταν μόνοι στη θάλασσα, δεν υπήρχαν άλλα πλοία. Εκπέμψαμε σήμα για βοήθεια. Τότε έφτασαν οι ελληνικές αρχές και μας οδήγησαν στην Κρήτη. Η αστυνομία έγραψε αριθμούς πάνω στα χέρια μας. Με φώναζαν με τον αριθμό που μου έδωσαν. Είναι απαίσιο. Δεν είναι αυτό το όνομά μου.”
Μ. από τη Συρία:
“Είμαι από τη Δαμασκό. Έχασα τα πάντα στη Συρία. Έχω μόνο την οικογένειά μου. Πολλοί φίλοι μου σκοτώθηκαν. Κάποιοι διέφυγαν στην Ευρώπη, άλλοι έμειναν στη Συρία για να πολεμήσουν. Θέλω να πάω στη Γερμανία για να σώσω την οικογένειά μου.(…) Τη νύχτα που δεν είναι παρόντες στο γυμναστήριο εκπρόσωποι ΜΚΟ και δημοσιογράφοι αρχίζουν να μας φωνάζουν. Και ούτε μας αφήνουν να βγούμε έξω. Την πρώτη νύχτα ενώ κοιμόμουν ήρθαν και έγραψαν αυτόν τον αριθμό στο χέρι μου. Νιώθω απαίσια. Γιατί με σημάδεψαν με έναν αριθμό; Είμαστε άνθρωποι, έχουμε ονόματα. Γράφουν αριθμούς ακόμη και στα χέρια των παιδιών.”
Μετάφραση: Νικολέττα Κίτσου
Τη νύχτα της 12ης Μαΐου 2015 το σκάφος “Sula”που μετέφερε 192 πρόσφυγες κινδύνευσε να ναυαγήσει κοντά στην Παλαιοχώρα της Κρήτης. Οι επιβαίνοντες, κυρίως Σύριοι, διασώθηκαν και μεταφέρθηκαν σε ένα κλειστό γυμναστήριο. Σύμφωνα με μαρτυρίες των προσφύγων οι αστυνομικές αρχές σημάδεψαν τα χέρια τους με αριθμούς καταγραφής την ώρα που κοιμούνταν. Εκπρόσωποι τοπικών ΜΚΟ εξήγησαν ότι κάτι τέτοιο αποτελεί...
συνήθη πρακτική μετά από μαζικές αφίξεις προσφύγων στο νησί.
Πρόκειται για τη δεύτερη άφιξη σκάφους με πρόσφυγες στην Κρήτη μέσα σε έναν μήνα. Το “Sula” σύμφωνα με πληροφορίες ξεκίνησε από την Αττάλεια της Τουρκίας και κατευθυνόταν προς την Ιταλία όταν οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες ανάγκασαν τους πρόσφυγες να εκπέμψουν SOS προς τις ελληνικές αρχές. Οι περισσότεροι από τους επιβαίνοντες είναι Σύριοι που δικαιούνται άσυλο ενώ υπάρχουν ακόμη και μερικοί Παλαιστίνιοι. Ανάμεσά τους βρίσκονται και 70 παιδιά καθώς και 5 ασυνόδευτοι ανήλικοι. Όλοι οι πρόσφυγες μεταφέρθηκαν αρχικά σε ένα κλειστό γυμναστήριο. Την επόμενη μέρα τα παιδιά οδηγήθηκαν στο αστυνομικό τμήμα της Σούδας Χανίων περιμένοντας να ελευθερωθούν θέσεις σε ένα κέντρο υποδοχής για ανηλίκους. Εκπρόσωποι της Υπηρεσίας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) και του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (IOM)τους επισκέφθηκαν την πρώτη μέρα της άφιξής τους. Στις 14 Μαΐου οι περισσότεροι πρόσφυγες μεταφέρθηκαν στην Αθήνα με επίσημα έγγραφα που τους επιτρέπουν να παραμείνουν για 6 μήνες στην Ελλάδα.
Στο μεταξύ 6 άτομα συνελήφθησαν στα οποία απαγγέλθηκαν κατηγορίες για διακίνηση μεταναστών. Ο ένας από τους συλληφθέντες ταξίδευε με τη σύζυγό του η οποία χρειάστηκε να μεταφερθεί στα επείγοντα του νοσοκομείου Χανίων λόγω κρίσης πανικού που υπέστη στις 14 Μαΐου μετά τη σύλληψη του συζύγου της.
Μαρτυρίες προσφύγων
R. από τη Συρία:
“Πήγαμε στο Λίβανο και από εκεί στην Τουρκία. Θέλαμε να φτάσουμε απευθείας στην Ιταλία. Το σκάφος μας ήταν μήκους μόνο 35 μ. και είχαμε επιβιβαστεί περισσότεροι από 180 άνθρωποι. Ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση και σκουριασμένο και παλιό και τα κύματα είχαν πολύ μεγάλο ύψος. Βρισκόμασταν 4 μέρες στη θάλασσα. Ήταν πολύ επικίνδυνο. Κάποιοι τρελάθηκαν από το φόβο τους και άρχισαν να ουρλιάζουν. Όλοι κάναμε εμετό. Ήμασταν μόνοι στη θάλασσα, δεν υπήρχαν άλλα πλοία. Εκπέμψαμε σήμα για βοήθεια. Τότε έφτασαν οι ελληνικές αρχές και μας οδήγησαν στην Κρήτη. Η αστυνομία έγραψε αριθμούς πάνω στα χέρια μας. Με φώναζαν με τον αριθμό που μου έδωσαν. Είναι απαίσιο. Δεν είναι αυτό το όνομά μου.”
Μ. από τη Συρία:
“Είμαι από τη Δαμασκό. Έχασα τα πάντα στη Συρία. Έχω μόνο την οικογένειά μου. Πολλοί φίλοι μου σκοτώθηκαν. Κάποιοι διέφυγαν στην Ευρώπη, άλλοι έμειναν στη Συρία για να πολεμήσουν. Θέλω να πάω στη Γερμανία για να σώσω την οικογένειά μου.(…) Τη νύχτα που δεν είναι παρόντες στο γυμναστήριο εκπρόσωποι ΜΚΟ και δημοσιογράφοι αρχίζουν να μας φωνάζουν. Και ούτε μας αφήνουν να βγούμε έξω. Την πρώτη νύχτα ενώ κοιμόμουν ήρθαν και έγραψαν αυτόν τον αριθμό στο χέρι μου. Νιώθω απαίσια. Γιατί με σημάδεψαν με έναν αριθμό; Είμαστε άνθρωποι, έχουμε ονόματα. Γράφουν αριθμούς ακόμη και στα χέρια των παιδιών.”
Μετάφραση: Νικολέττα Κίτσου
